استاد عبدالکریمی! مقصر تب‌کردن جامعه کیست؟!

استاد! مقصر تب‌کردن جامعه کیست؟!

به‌گزارش خطرنگار عبدالکاظم دریساوی در مطلبی خطاب به استاد بیژن عبدالکریمی نوشت:

دکتر بیژن عبدالکریمی، استاد دانشگاه، در صداوسیما گفت: «نگرش مردم ایران به شدت عوامانه است. به‌خاطر تب‌آلود بودن جامعه، مردم ایران تب دارند و گاهی وقت‌ها هذیان می‌گویند.»
او افزود: «روشنفکران را نمی‌توان بخشید چون به دلیل خشم و کینه از جمهوری اسلامی، از اسرائیل حمایت کردند.»
پس از این اظهارات تحلیلی و هشدارآمیز سیل نقد و سرزنش و تحقیر و توهین از سوی برخی قلم به دستان رسانه‌ای و نویسندگان فضای مجازی و منتقدان عصبانی به سوی استاد عبدالکریمی روانه شد. یکی او را تاریک اندیش خواند و دیگری او را به طعنه نالایق و کم سواد و احمق خطاب کرد وآن دیگری نیز او را عمله قدرت و حاکمیت خواند.
اگرچه این نوع واکنش ها در شرایط امروز جامعه ایران کاملاطبیعی است اما از شکل و محتوای این واکنش‌ها می‌توان فهمید که این همه محصول همان تب و تب آلودگی جامعه است تبی که خود استاد نیز از آن در امان نمانده است. او نیز مثل اکثریت ملت عصبانی است و با همان عصبانیت نگرش مردم را (بدون اشاره به علل بروز چنین رویکردی) عوامانه توصیف و به اشتباه همه روشنفکران را مورد سرزنش قرارداده و به صراحت می‌گوید من روشنفکران را نمی‌بخشم. اما واقعیت این است که در جنگ اخیر اسراییل و حماس نه تنها همه روشنفکران به حمایت از اسرائیل نپرداختند بلکه بسیاری در حمایت از ملت فلسطین و محکومیت اسرائیل مطالب زیادی نوشته و موضع‌گیری های روشنگرانه‌ای کرده‌اند.
انتقاد متفکری در طراز استاد بیژن‌عبدالکریمی از روشنفکران و مردم و جامعه نشان دهنده زنده بودن گفتمان روشنفکر و مردم است. روشنفکر و پیشاهنگ توده هنگام پیدایش انحراف اجتماعی اگر به مثابه پیشاهنگ عمل نکرده و سخن خویش را به صراحت بیان نکند به تابع و دنباله روی مردم تبدیل می‌شود. اما استاد بیژن عبدالکریمی دردمندانه، روشنفکران و مردم و به نوعی حاکمیت را نیز آگاهانه هشدار ومورد سرزنش قرار می‌دهد تا جامعه تب زده را از برخی هذیان‌گویی‌ها باز بدارد. او علی‌رغم تبعات پرحاشیه تفسیر و تحلیل خود به وظیفه روشنفکری و پیشاهنگی خویش به درستی و به موقع عمل می‌کند تا جامعه به خود آمده و بر تبعات این تب و درد و عصبانیت فائق آید. استاد عبدالکریمی با اشراف به مشکلات جامعه دیروز و امروز ایران بارها و بارها به شکل متین و مستدل نگاهی عمیق و آسیب شناسانه به دردها و کمبودها داشته است. گاه اندوه‌وار فریاد زده است و گاه با سخنانی معنادار و چاره ساز حاکمیت و شیوه حکم‌رانی را مورد نقد جدی قرار داده است. استاد عبدالکریمی این بار نیز می‌توانست ضمن بیان انتقادات آگاهانه و هشدار آمیز خود به گروهی از روشنفکران و مردم به موازات آن نیز درباره علل پیدایش این انحراف فکری که به شکل لجاجت و تقابل با حاکمیت تبدیل شده به طور مشخص بر تقصیرات حاکمیت انگشت گذاشته و تاکید کند. واقعیت این است که تب و عصبانیت شدید امروز جامعه و بروز برخی انحرافات فکری در حوزه های مشخص سیاسی و اقتصادی و اجتماعی محصول چهل و پنج سال حکم‌رانی اراده‌گرایانه و تمامیت خواهانه و فقدان آزادی های دمکراتیک و روش‌های غلط حاکمیتی‌ و مدیریتی است.
کلام آخر این‌که‌ استاد دکتربیژن عبدالکریمی به دلیل انتقاداتش از وضع سابق و موجود هزینه های سنگینی نظیر اخراج از دانشگاه را پرداخته است. استاد با همه این زیان‌دیده‌گی ها ورنج‌ها و محدودیت‌ها از نفس نیفتاده و با زندگی و اندیشه‌هایش نشان داده است که اندیشمندی فرهیخته و خیرخواه ملت و میهن است./خطرنگار