توافق هسته ای همچنان بهترین گزینه

به گزارش روز سه شنبه، تارنمای لوبلاگ به نقل از مقاله تحلیلی جنکینز نوشته شده است: توافق هسته ای در سال ۲۰۱۵(۱۳۹۴)برای رفع نگرانی های بین المللی در مورد ماهیت و نیت برنامه هسته ای ایران طراحی شد.
عباس عراقچی ماون وزیر خارجه ایران و یکی از اعضای مذاکره کننده هسته ای در جریان مصاحبه ای که ۲۲ فوریه (سوم اسفند) با شبکه بی بی سی داشت در پاسخ به این سوال که در صورت خروج آمریکا از برجام آیا این توافق از بین خواهد رفت یا خیر، با تاکید بر پایبندی ایران به تعهدات ان پی تی اظهار داشت که خروج آمریکا، ایران را نیز برای خروج تحریک خواهد کرد مگر آن که اروپا نسبت به واگذاری منافع مقرر در برجام به ایران ضمانت دهد.
جنکینز ادامه داد:آیا هدف عراقچی از ترسیم احتمال خروج ایران از برجام بکار بردن تاکتیک کلاسیک تهییج بوده و قصد داشته با این اظهارات، اروپا را به هول و ولا بیاندازد تا برای جلوگیری از خروج آمریکا از برجام نهایت تلاش خود را انجام دهد؟! اما پاریس، برلین و لندن نشان داده اند که نیازی به استفاده از چنین تاکتیکی ندارند. در واقع، پس از آن که اروپایی ها از متقاعد کردن ترامپ برای عدم خروج از برجام و توجه نکردن به نصایح افرادی که برجام را ناقص می دانند، ناامید شدند، در قالب توافق های دیگری تلاش خود را برای نگه داشتن هر دو کشور آمریکا و ایران در مسیر برجام دنبال خواهند کرد.
برداشت دیگری نیز از اظهارات عراقچی محتمل است. برداشتی که مطابق آن، خروج آمریکا از برجام به معنای خروج ایران نیز هست.
اما می توان به عواقب خروج ایران از برجام برای این کشور اندیشید. شاید بتوان این اقدام را مصداق بارز ‘خودزنی’ دانست؛ چرا که بیش از همه ترامپ، متحدان اسراییلی و شریک سعودی وی را خوشنود می کند.
همچنین خروج از برجام توسط ایران، گزینه ای غیرمحتمل نیست. ایران در سال ۲۰۰۶ به دلیل محدود کردن دسترسی بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی به برنامه هسته ای خود و همچنین دستیابی به توانایی های غنی سازی اورانیوم، به نقض قوانین نظارتی متهم و به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع داده شد. تهران که نسبت به ناعادلانه بودن این ارجاع تاکید داشت، با استناد به توافق هسته ای سال ۲۰۰۳ (توافق سعد آباد)، طرف های درگیر در برنامه هسته ای ایران را به نقض پیمان متهم کرد. بنابراین با توجه به سابقه تهران ، واکنش نشان ‘ندادن’ این کشور غیر قابل تصور است.
از این رو، با توجه به این که از نظر تهران، خروج آمریکا از برجام احمقانه به نظر می رسد، ترامپ و مشاورانش نیز می بایست این سوال را از خود بپرسند که آیا تحریک ایران به خروج از برجام به نفع آمریکا است یا خیر.
در این مقاله ادعا شد: یکی دیگر از گزینه های ایران این است که مذاکرات سال ۲۰۰۶ را شخم زده و با استناد به برخی مفاد و قوانین مندرج در آن، با گسترش ظرفیت های غنی سازی، تعداد سانتریفیوژهای کارآمد خود را به اندازه قابل توجهی افزایش دهد. گزینه ای که ایران را قادر خواهد ساخت در کوتاه ترین زمان ممکن، فرآیند غنی سازی اورانیوم را سرعت بخشیده و در عرض تنها چند هفته توانایی تولید یک بمب را در اختیار بگیرد.
با این حال، این بار، تحریم های وسیع علیه ایران گزینه ی محتملی به نظر نمی رسد. پس از خروج از برجام، ایالات متحده قادر نخواهد بود که مقررات ‘بازگشت پذیری’ قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت را فعال کند، روسیه و چین فرمان تحریم های جدید سازمان ملل متحد را وتو کرده و درصورتی که تا آن زمان متحدی برای آمریکا باقی مانده باشد، این متحد نیز هیچ توجیهی برای اعمال تحریم های یک جانبه علیه کشور آسیب دیده ی (ایران) نداشته و منافع اقتصادی خود را نیز در معرض خطر قرار نخواهد داد.
در ادامه این تحلیل می خوانیم:خروج از برجام تاثیر به مراتب بدتری بر آن دسته از آمریکایی هایی خواهد گذاشت که همواره خود (آمریکا) را یکی از ایفاگران برجسته در سطح جهانی می انگاشته اند. برجام در اکثر نقاط جهان نه تنها ناقص محسوب نمی شود بلکه توافقی کارآمد و متناسب با هدف شناخته می شود. اعضای آژانس بین المللی انرژی اتمی و طرف های NPT آن را توافقی توصیف می کنند که اجازه دسترسی به تاسیسات ایرانی، از جمله تاسیسات نظامی را تا حد زیادی فراهم آورده است. به لطف این دسترسی، آژانس بین المللی انرژی هسته ای می تواند عدم وجود فعالیت غیرقانونی هسته ای در ایران را تایید کند. از نظر کشورهای عضو این آژانس، اقدام داوطلبانه ایران در خصوص محدود کردن برنامه ی هسته ای خود اقدامی ارزشمند و قابل تحسین تلقی می شود.
با توجه به موضوعات ذکر شده باید دید که آیا خروج آمریکا از برجام هم مانند اقدامات داوطلبانه ایران، برای کشورهای عضو آژانس بین المللی انرژی اتمی قابل تحسین است؟ آیا آن ها تمایل به دنباله روی از آمریکا دارند؟ یا بالعکس این اقدام آمریکا از نظر آنان، لزوم پذیرفتن این کشور به عنوان رهبر را زیر سوال خواهد برد؟
علاوه بر این نیازی نیست که در این مرحله به غروب برجام پرداخته شود. چراکه محدودیت های مرتبط با غنی سازی اورانیوم فقط فاصله زمانی بین سال های ۲۰۲۶ تا ۲۰۳۱ را پوشش نمی دهد.
عراقچی پیش از این اظهار کرده است که اگر برجام موفقیت آمیز باشد، ایران از توافق های بعدی نیز استقبال خواهد کرد.ظاهرا منظور وی از موفقیت آمیز بودن برجام، احترام و پایبندی تمام طرف های درگیر به تعهدات خود است.
جنکینز در پایان نوشت : معاون سیاسی وزیر امور خارجه ایران همچنین تأکید کرد که هر گونه گسترش ظرفیت غنی سازی ایران پس از ‘غروب برجام’ توجیه تجاری داشته و برای تامین سوخت راکتورها مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
اروپام**۳۹۹۱**۱۹۱۷

انتهای پیام /*

سیاسی

ایران

برجام ۹۶

خروج آمریکا از توافق هسته ای