از علاقه مندان به فعالیت در حوزه های مختلف خبری دعوت به همکاری می نماید

کد خبر : 84437

79 بازدید

به گزارش روز پنجشنبه خبرنگار خطرنگار، رضا ساکی در این مراسم که در تهران برگزار شد، گفت: سال‌ها است که در جمع‌های ادبی تعداد اندکی از افراد حضور دارند و این واقعیت جامعه ما است. از جامعه‌ای که بیش از ۸۰ درصد آن در سال حتی یک بار سینما نمی‌روند یا بیش از ۹۵ درصد […]

به گزارش روز پنجشنبه خبرنگار خطرنگار، رضا ساکی در این مراسم که در تهران برگزار شد، گفت: سال‌ها است که در جمع‌های ادبی تعداد اندکی از افراد حضور دارند و این واقعیت جامعه ما است. از جامعه‌ای که بیش از ۸۰ درصد آن در سال حتی یک بار سینما نمی‌روند یا بیش از ۹۵ درصد آن حتی تئاتر نمی‌روند، انتظاری نیست که از ادبیات حمایت کنند. امروز باید به کیفیت افراد در جلسه‌های ادبی توجه داشته باشیم.
این داستان نویس با اشاره به یکی از داستان‌های این کتاب با عنوان «مشت علی هیچ جای داستان نبود»، بیان کرد: نویسنده متولد رشت است و باید توجه کرد که اصلا چرا نویسنده باید فضای داستان را وارد شهر رشت کند. وقتی به این داستان رسیدم، دیدم فضا به خوبی وارد شهر رشت شده است. اکثر نویسندگان رشتی نگاه نوستالژیک به این شهر دارند و تکلیفشان با این شهر معلوم نیست. چون رشتی‌ها پیشینه تجدد دارند و خیلی نمی‌توانند حالا درباره آن گذشته صحبت کنند. از طرفی رشت تبدیل به کلان شهری شده که اقوام زیادی وارد آن شدند و فضای اجتماعی آن نسبت به گذشته متفاوت شده است و روزنامه نگاران و نویسندگان رشتی در شرایط فعلی نمی‌دانند با این شهر باید چه برخوردی در ادبیات داشته باشند. از طرفی بسیاری از فضاها و خانه‌های تاریخی در این شهر به راحتی حذف می‌شوند. مثلا اگر قرار باشد بلایی سر ساغریسازان رشت بیاورند، خیلی ساده این کار را انجام می‌دهند؛ در حالی‌که رسانه‌ها و مجله‌های خیلی خوبی در این شهر وجود دارد.
وی ادامه داد: بیشترین کتاب فروشی‌ها در این شهر وجود دارد، اما رشت در ادبیات و سینما به شکل نوستالژیک نشان داده می‌شود. حتی فیلم اخیر آقای یزدانیان در جشنواره فیلم فجر، نگاهی داشت که می‌گفت دلش برای رشت بارانی تنگ شده، ولی هیچ وقت برخورد با رشت نمایش داده نمی‌شود و نمی‌گوید که مثلا وضعیت رودخانه زرجوب این شهر چقدر بد است. این اتفاق در این داستان کتاب وجود دارد. نویسنده رشتی باید وارد قلب این شهر شود و از نوستالژی‌ها فاصله بگیرد.
این طنزنویس اظهار داشت: فضاهای طنز نیز در داستان‌های کتاب وجود دارد و نگاه‌های کمدی را می‌شود دید که گاهی سرنوشت محتوم انسان را نشان می‌دهد.
این داستان نویس گفت: سه داستان این کتاب خیلی خوب است و فکر می‌کنم اگر سه داستان خوب در یک مجموعه داستان وجود داشته باشد، اتفاق بسیار خوبی است. داستان «آتش سیگار از دور پیداست»، «مشت علی هیچ جای داستان نبود» و «اعترافات مهلک آقای الف. پ» به نظر من برجسته‌ترین داستان‌های این کتاب هستند.
ساکی ادامه داد: داستان «آتش سیگار از دور پیداست» در سربازخانه‌ای اتفاق می‌افتد که ماجرایی برای دو سرباز رخ می‌دهد و به دنبال یک اتفاق معمایی پلیسی و کشف یک داستان می‌روند. داستان «اعترافات مهلک آقای الف. پ» نیز ماجرای انسان عجیب و غریبی است که در یک آپارتمان زندگی می‌کند و یک صحنه قتل در داستان اتفاق می‌افتد.
این داستان نویس گفت: فضاهای نوستالژیک در داستان‌های کتاب وجود دارد و فکر می‌کنم پروسنان باید این ماجراها را در همین کتاب جا بگذارد و سراغ فضاهای دیگری برود. زیرا کسی که می‌تواند داستان‌های خوب بنویسد، چه نیازی به نوستالژی نویسی دارد. از این نوع ادبیات بسیار چاپ شده و به چاپ هفتادم هم می‌رسد. در نتیجه یک قلم فنی نباید سراغ عاشقانه‌های معمولی برود.
وی افزود: مهارت داستان نویس در فن داستان نویسی احساس می‌شود و به طور مثال در داستان «نمی‌دانستم که می‌خواهد برود» یا «عروسِ تهران» می‌توان فن داستان نویسی نویسنده را مشاهده کرد.
ساکی ادامه داد: فضاهای اول شخص و ذهنی با توجه به توان کمدی ساختن نویسنده قابل توجه است. داستان «اعترافات مهلک آقای الف. پ» یک کمدی غربی است و مخاطب در لفظ نمی‌خندد، اما سرنوشت شخصیت داستان خنده دار است.
این منتقد ادبیات داستانی گفت: هرچند برخی از جمله‌های امیر پروسنان در داستان‌ها به کلام حکمت آمیز نزدیک شده است. جمله‌هایی در این داستان‌ها وجود دارد که هرچند از زبان شخصیت‌ها گفته شده، اما پند و نصیحت دارد، ولی از طرفی در داستان نشسته است. این اتفاق به خاطر حس‌های نوستالژیک بروز پیدا می‌کند. چون نسل دهه شصت درگیر این مسائل است، اما باید از این موضوع فاصله گرفت و نگاه انتقادی پیدا کرد.
ساکی اظهار داشت: می‌توان به این قلم حسادت کرد و امیدوار بود که کتاب بعدی این داستان نویس یک رمان باشد. چون می‌توان بسیاری از این داستان‌ها را ادامه داد. هرچند پایان بندی‌های داستان‌های کوتاه این کتاب بسیار خوب است.
این داستان نویس افزود: کتاب بی غلط است و حتی یک نقطه یا غلط سهوی ندارد. این نشان از ویرایش درست کتاب دارد. حتی قلم و روانی داستان‌ها مشخص است و یکی از ویژگی‌های کتاب محسوب می‌شود. مخاطب در داستان‌ها گیر نمی‌کند و روان خوانده می‌شود.
وی ادامه داد: برخی داستان‌ها در انتشارات معروف منتشر می‌شود که حتی یک داستان سه صفحه‌ای آن را نمی‌شود روان خواند.
به گزارش خطرنگار، مجموعه داستان کوتاه «زن‌ها همیشه همین طور هستند» دومین مجموعه داستان امیر پروسنان است که توسط انتشارات صدای معاصر چاپ و روانه بازار کتاب شده است. پروسنان خبرنگار اجتماعی خطرنگار، است.
اجتمام*۹۴۸۲ ** ۱۲۰۰

انتهای پیام /*


اجتماعی


زن ها همیشه همین طور هستند


امیر پروسنان


مجموعه داستان کوتاه

نظرات بسته شده است.