دستاورد ماهواره پیام

به گزارش خطرنگار، اما اینکه پروژه ارسال ماهواره «پیام» چه ارمغانی را برای ایران در برداشت و زمینه ساز چه پیشرفت هایی است، جای تامل و بحث دارد که بشرح زیر است.
ماهواره پیام توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه امیرکبیر در تاریخ ۲۵ دی ماه ۱۳۹۷ به مقصد ۵۰۰ کیلومتری سطح زمین و شیب مداری ۵۵ درجه ارسال شد که مرحله پرتاب را به صورت موفقیت آمیز طی کرد، ولی در مدار قرار نگرفت.
کارشناس نجوم و پژوهشگر هوافضا در خصوص ماهواره پیام این چنین توضیح می دهد؛ ماموریت این ماهواره ثبت و ارسال تصویر در طیف های مختلف از سطح زمین و ارسال آنها به صورت genuine Time یا همان ثبت و ارسال لحظه ای داده ها به سطح زمین تعریف شده بود.
رامین پوره به خطرنگار، افزود: شیب مداری ۵۵ درجه در همه ماهواره های ساخت ایران که تاکنون به فضا پرتاب شده مشترک است زیرا با توجه به عرض جغرافیایی کشور ما و موقیعت پرتاب ماهواره، چنانچه ماهواره ای بخواهد بدون مانورهای مداری در مدار مورد نظر قرار بگیرد، این مدار مناسب چنین شرایطی خواهد بود.
وی اشاره کرد: ماهواره ها بر حسب وزن شان طبقه بندی می شوند و ماهواره هایی با وزن کمتر از ۱۰۰ کیلوگرم در کلاس میکروماهواره ها طبقه بندی می شود و ماهواره پیام در این رده قرار دارد.
پوره در خصوص لازمه دستیابی ایران به فناوری فضایی گفت: ماهواره ها، منافع و کاربرد های متعددی برای ایران در بر خواهند داشت و خلاف آنچه در ذهنیت و فرهنگ ما جا افتاده است، ماهواره ها تنها کاربری مخابراتی ندارند و این تنها بخشی از رسالت آنها می باشد.
وی با بیان اینکه ماهواره ها بسته به ماموریتی که برای آنها سنجیده می شود، کاربردهای متفاوتی خواهند داشت، افزود: یکی از نیازمندی های قابل توجه و حیاتی امروز کشور ما دستیابی به اطلاعات به روز در حوزه جغرافیایی است که در حال حاضر از طریق ماهواره های خارجی تامین می شود.
به عنوان مثال ماهواره های Remote Senescing یا «سنجش از دور» وظیفه ثبت و پایش رخدادهای مختلف سطح زمین نظیر وضعیت بارش، کاهش یا افزایش سطح آب تالاب و دریاچه ها، خشکسالی، نفوذ ریزگردها و غبار، پوشش گیاهی، زلزله را دارند که بسیاری از آنها از مسائلی مهمی هستند که امروزه کشور ما به خاطر تغییرات اقلیمی پیش آمده با آنها دست و پنجه نرم می کند و اطلاعات دقیق تر از این رخدادها می تواند برنامه ریزی جامع تری را برای تخصیص بودجه و راهکارهای احتمالی را برای کشورمان به دنبال داشته باشد.
وی در ادامه گفت: علاوه بر این بهره مندی از یک ماهواره در مدار GSO یا همان مدار ۳۶ هزار کیلومتری می تواند کاربردهای مخابراتی گسترده ای را به همراه داشته باشد.
این ماهواره ها چون دوره تناوبی برابر دوره تناوب زمین دارند همواره در یک نقطه ثابت می مانند و در نتیجه این ماهواره در طول شبانه روز موقعیت ثابتی نسبت به یک نقطه روی سطح زمین خواهند داشت.
پوره افزود: در حال حاضر کشور ایران برای مقاصد مخابراتی خود از ماهواره Iran Sat21 استفاده می کند که هرچند این ماهواره در اختیار ایران می باشد، اما یک ماهواره بومی نیست.
وی در ادامه تصریح کرد: ماهواره ها عملکرد گسترده ای دارند که مقاصد هواشناسی، اکتشافات فضایی نیز در زمره دیگر کاربردهای آن است.
به گفته وی، در نتیجه در اختیار داشتن ماهواره های بومی می تواند مزیت و نتایج مثبتی را برای ایران به ارمغان داشته باشد.
رامین پوره در رابطه با نتایح حاصل از پرتاب ماهواره امید تصریح کرد: برای بررسی نتایج حاصل از پرتاب ماهواره پیام و قضاوت در خصوص شکست یا موفقیت آمیز بودن آن در گام نخست باید با آگاهی کافی از تاریخ فناوری فضایی به بررسی جوانب مختلف این پروژه پرداخته شود.
این کارشناس گفت: آنچه مسلم است تمام کشورهایی که در حال حاضر در عرضه فناوری فضایی پیشگام هستند فعالیت خود را با مسیری مشابه و با پرتاب مدارگرد هایی بسیار ابتدایی که حتی فاقد ماموریت خاص فضایی بوده آغاز نموده اند، بارها در این مسیر شکست خورده و با رفع نواقص و خطاها توانسته هاند گام های بعدی را بپیمایند.
بنابراین باتوجه به این اصل که رسیدن به مرزهای فضا دانش وسیع و تکنولوژی بالایی را می طلبد و کشورها در سال های اولیه عصر فضا نتوانستند چیزی بیش تر از یک مدارگرد به فضا ارسال کنند، ارسال ماهواره پیام را می توان گامی سرشاز از تجربه و موفقیت برای ایران تلقی کرد اما آنچه پیروزی یا شکست را برای ایران در این پروژه مشخص می کند بررسی «هدف» ارسال ماهواره پیام به فضا می باشد.
پوره اظهار داشت: نخستین ماهواره ایرانی یا به عبارت بهتر مدارگرد امید در سال ۱۳۸۷ به فضا ارسال شد که در مدار خود قرار گرفت اما ماموریت خاصی را دنبال نمی کرد.
سوال اینجاست که آیا از ۱۰ سال پیش تاکنون آیا توانسته ایم علاوه بر ارسال یک جسم به فضا و قرار دادن آن در مدار به دستاورد دیگری نیز برسیم؟ برای رسیدن به این پاسخ باید این پرسش گام های اولیه پیش رو برای یک پروژه موفق مدارگرد را بررسی کرد.
پوره با اشاره به اینکه ماهواره ارسالی ما هنوز نمی توانند مقاصد سنجشی داشته باشند اما توانایی موشک ایران را به برای رساندن یک محموله به مرزهای فضا اثبات کرده اند، گفت: نخستین گام ارسال یک مدارگرد به فضا و قرار دادن آن در یک مدار خاص است به صورتی که تنها هدف ارسال یک جسم در فضا نباشد بلکه مدارگرد بتواند مدتی را در مدار خود گردش کرده و در نهایت سقوط کند.
گام بعدی قراردادن مدارگرد در مدار خاص خود و حفظ آن از اختشاشات مداری یا به اصطلاح Orbital gripping است و گام سوم را می توان پایدار کردن مدارگرد در مدار خود مد نظر گرفت.
وی تاکید کرد: اگر چنین تقویم اجرایی باید برای صنعت فضایی ایران به وجود بیاید و ماهواره های ارسالی طبق از یک روند اجرایی و برنامه ریزی مدون پیروی کنند، ناموفق بودن برخی از مراحل یک پروژه نظیر آنچه برای ماهواره پیام رخ داد، شکست محسوب نمی شوند بلکه تجربیاتی هستند که از آنها برای پرتاب های آینده استفاده می شود.
این برنامه ریزی از جانب شورای عالی فضایی کشور به ریاست رئیس جمهور ابلاغ می شود و هدف گذاری های صورت گرفته مسیر را برای مطالبات و پیگیری هموار می کند.
پوره خاطرنشان کرد: تا زمانی که چنین ابلاغ های در برگیرنده اهداف روشن و دقیقی نبوده و چشم انداز چند ساله صنعت فضایی را مشخص نکند، به راستی نمی توان نتیجه گرفت که پروژه های فضایی ایران نوید پیروزی هستند یا پیام شکست!
به گزارش خطرنگار، ماهواره پیام روز سه شنبه به فضا پرتاب شد و وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات اعلام کرد که این ماهواره در مدار قرار نگرفت.
ماهواره ایرانی پیام امیرکبیر که توسط متخصصان داخلی طراحی و ساخته شده بود بامداد روز سه‌شنبه توسط ماهواره برداخلی به فضا پرتاب شد اما به دلیل نداشتن سرعت کافی از ماموریت محوله بازماند.
گزارش از پانته آ نیکزاد
۲۰۹۷/۶۰۲۱/۹۹۴۲

انتهای پیام /*

علمی آموزشی

ماهواره

طرحهای علمی

هوا فضا