دیوان «شاکرنامه» پس از ۴۳ سال منتشر شد

به گزارش گروه فرهنگی خطرنگار، انتشارات زوار این دیوان ۱۰۶۴ صفحه‌ای را منتشر کرده است که در ۶ دفتر مرتبط با موضوع خداشناسی، احادیث و ستایش بزرگان دین است. عنوان‌ دفترهای این دیوان شامل کتاب پیامبر (ص)، کتاب علی (ع)، کتاب حسین (ع)، کتاب اباذر (ره)، کتاب مواعظ و حکایات، اخوانیات و مطایبات است.
بخش مهمی از زندگی شاکر، صرفِ به نظم درآوردن نهج‌البلاغه و شرح عارفانه زندگی یاران امام‌ حسین(ع) شده است و برای همین دکتر محمدرضا قنبری طی مقاله‌ای ۶۶ صفحه‌ای ضمن نقد و بررسی اشعار این شاعر، به مرور تاریخچه اشعار دینی و مذهبی در ادبیات ایران پرداخته است.
به گفته محمدرضا قنبری، مدار همه سروده‌های شاکرنامه، حِکمی و تعلیمی است و با پشتوانه‌ای از آیات قرآن و احادیث و تاریخ اسلام به دنبال رهنمود و رهگشایی برای جوامع انسانی است.
وی در مقدمه دیوان شاکرنامه می‌نویسد: «مرحوم شاکر در قالب مثنوی بهتر و بیشتر داد سخن داده است؛ به‌ویژه در مثنوی درخشان «سرگذشت» این جنبه از شعر به نحو بارزتری رخ می‌نماید. مثنوی‌های شاعر بسیار روان و تاثیرگذار است.»
حبیب‌الله شاکر (اَسکی) از شاعران و حکمای سرشناس معاصر شهرستان آمل است.
طی ۴۳ سال گذشته خانواده شاکر تلاش‌هایی برای انتشار این دیوان انجام داده بودند و پس از پیگیری‌های مداوم شعرا، بزرگان و جامعه دینی شهر آمل سرانجام محمدرضا قنبری با همکاری فرزند شاعر (سیروس شاکر) توانست، این دیوان را منتشر کند.
هنوز بخش‌هایی از اشعار شاکر روی نوارهای صوتی و دفترهای قدیمی وجود دارد که قرار است در آینده نزدیک منتشر شود.
فراهنگ ** ۱۴۱۸

انتهای پیام /*

فرهنگی

فرهنگ و ادب

دیوان

شاکرنامه